Kolejny już raz Świerczewski Krąg wybrał się na wycieczkę z Biurem turystycznym Simon Travel z Poznania. Autokar prowadziła pani Dorota a przewodnikiem w drodze do Szczecina był pan Andrzej. Na przedmieściach Szczecina przewodnictwo przejęła pani Grażyna, która przez trzy dni oprowadzała nas po ciekawych miejscach Szczecina, Dziwnowa, Świnoujścia i Wyspy Wolin.
Pomimo, że Szczecin nie leży nad morzem od dawna był potężnym portem i jednym z największych ośrodków handlu na Pomorzu. Do dzisiaj miasto ma niepowtarzalny charakter, zabytkową architekturę oraz słynie z dużej ilości zielonych parków.
Od dobrych paru lat do rangi głównego symbolu stolicy Pomorza Zachodniego urosła Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie. Ludzie mówią: „zawsze, jak pokazują Szczecin w telewizji, to najpierw widać filharmonię, a dopiero potem materiał ze Szczecina”.
Wiele osób za symbol miasta uważa iglicę katedry świętego Jakuba, która po rekonstrukcji wznosi się na ponad 110 metrów i góruje nad Starym Miastem.
Nieodłącznym elementem krajobrazu Szczecińskich ulic są żeliwne pompy. W Szczecinie jest ich około 100, ale tylko 28 jest zabytkowych. Można je rozpoznać po herbie Szczecina, koronie lub płomieniem wieńczącym całą pompę i głowie smoka, z której leci woda.
Anioł Wolności – został odsłonięty z okazji 25. rocznicy podpisania „porozumień sierpniowych”. Pomnik przedstawia anioła o wąskich, strzelistych skrzydłach. Stoi na łódce wyłaniającej się z ziemi, która roztrzaskuje otaczający ją bruk. Trzyma w dłoniach koronę cierniową, układającą się w stylizowany napis Grudzień 1970.
Symbolem Szczecina są także Wały Chrobrego oraz Zamek Książąt Pomorskich, który świetnie prezentuje się zwłaszcza przy wjeździe do centrum od strony Trasy Zamkowej.
Po zwiedzeniu Szczecina udaliśmy się do Dziwnowa aby spędzić noc w Ośrodku na wydmie. Po posiłku pozostało jeszcze dużo czasu na spacer po plaży oraz obejrzenie pięknego zachodu Słońca.
Kolejnego dnia po pysznym śniadaniu udaliśmy się do Świnoujścia. Przechodząc do kolejnej atrakcji musieliśmy cofnąć się nieco w czasie… Historia fortyfikacji w Świnoujściu sięga bowiem XVII w., kiedy to zbudowano pierwsze umocnienia przeciwko Szwedom i Duńczykom. Pod koniec XIX w. rozpoczęto natomiast prace nad dwoma kolejnymi fortecami artyleryjskimi. Po zakończeniu II w ś. aż do 1992 r. w fortach stacjonowały wojska radzieckie. Fort Gerharda (Wschodni), Fort Anioła oraz najmłodszy z obiektów, Fort Zachodni, stanowią część Twierdzy Świnoujście i są obecnie dostępne dla turystów. My odwiedziliśmy Fort Anioła wzorowany na zamku św. Anioła w Rzymie.
W oddali widoczna była, najwyższa nad Bałtykiem – Latarnia morska w Świnoujściu! Najwyższa ceglana latarnia na całym świecie. Budowla została wzniesiona w połowie XIX w. i mierzy65 m. Dzięki takiej wysokości światło latarni sięga nawet 46 km!
Usytuowany na końcu falochronu zachodniego znajduje się dosyć oryginalny znak nawigacyjny, powstały w 1874 r. Stawa Młyny – Znak nawigacyjny w kształcie wiatraka. Jakkolwiek zabawnie by jednak nie wyglądała, pełni istotną rolę: pomaga nocą naprowadzać statki na odpowiedni tor do portu w Świnoujściu.
Świnoujście jest jedynym polskim miastem położonym na 44 wyspach i wysepkach, z czego zamieszkane są tylko trzy z nich: Uznam, Wolin i Karsibór. Większość mieszkańców żyje w lewobrzeżnej części miasta na wyspie Uznam. Tam również znajduje się centrum usługowe oraz obiekty turystyczne, wypoczynkowe i uzdrowiskowe. W prawobrzeżnej części miasta na wyspie Wolin zlokalizowane są węzły komunikacji morskiej oraz kolejowej, a także obiekty przemysłowe. Mieszkańcy lewobrzeżnego Świnoujścia nie mieli dotąd bezpośredniego połączenia drogowego z resztą Polski. Komunikację wodną zapewniały jedynie dwie bezpłatne przeprawy promowe. Obecnie Tunel pod Świną łączy wyspy Uznam i Wolin, a tym samym lewobrzeżną część kurortu z resztą kraju; otwarty 30 czerwca 2023 roku.
Po powrocie do Dziwnowa i po kolacji zebraliśmy się wokół ogniska na wspólne śpiewanie.
Ostatniego dnia wycieczki wędrowaliśmy turystycznymi szlakami po Wolińskim Parku Narodowym. Szczególne walory Parku to: najpiękniejszy odcinek polskiego wybrzeża klifowego, dobrze zachowane lasy bukowe, unikalna – wyspiarska delta Świny, przybrzeżny pas wód Bałtyku. Odwiedziliśmy jezioro Turkusowe o specyficznym kolorze wody oraz Grodzisko w Lubinie z przepięknie położonym punktem widokowym. Z tarasów rozpościera się niesamowity widok na Zalew Szczeciński, archipelag czterdziestu czterech jego wysp oraz rozlewiska wstecznej delty rzeki Świny i jezioro Wicko Wielkie. Tarasy widokowe umiejscowione są w najwyższym punkcie klifu nad Zalewem Szczecińskim, ponad 50 m n.p.m. Obserwować można żyjące tu rozmaite ptactwo – w tym dumnie krążącego nad grodziskiem orła bielika – symbol Wolińskiego Parku Narodowego. Widać również tor wodny Szczecin-Świnoujście i poruszające się po nim liczne jednostki wodne.
Trzy dni wycieczki szybko minęły i pełni wrażeń wróciliśmy do domów.
Serdeczne podziękowania za zorganizowanie wyjazdu dla Biura turystycznego Simon Travel,
Sfinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera i Radę Osiedla Świerczewo.
